coś się święci

См. также в других словарях:

• święcić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zanosić się na coś; zapowiadać się, być w przygotowaniu, móc wkrótce nastąpić; grozić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zorientował się, co się święci, i uciekł. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• święcić — ndk VIa, święcićcę, święcićcisz, święć, święcićcił, święcićcony 1. «obchodzić jako święto; czcić jakiś dzień uroczysty; świętować» Święcić jubileusz. Święcić rocznicę zwycięstwa. Święcić dzień czyichś urodzin. ◊ Święcić czyjąś pamięć «czcić… …   Słownik języka polskiego

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla …   Słownik języka polskiego

• złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …   Słownik języka polskiego

• wiedzieć — ndk, wiem, wiesz, wiedzą, wiedz, wiedziećdział, wiedziećdzieli «być świadomym czegoś, zdawać sobie z czegoś sprawę, orientować się w czymś; mieć wiedzę o czymś» Wiedzieć o kimś wszystko. Nic nie wiem o tej sprawie. Chcieć wiedzieć całą prawdę.… …   Słownik języka polskiego

• światło — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. świetle, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}fiz. {{/stl 8}}{{stl 7}} promieniowanie elektromagnetyczne o określonym zakresie długości fal, odbierane przez oko ludzkie : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… …   Słownik języka polskiego

• piszczeć — ndk VIIb, piszczećczę, piszczećczysz, piszcz, piszczećczał, piszczećczeli pisnąć dk Va, piszczećnę, piśniesz, piśnij, piszczećnął, piszczećnęła, piszczećnęli, piszczećnąwszy 1. «wydawać ostry, cienki, przenikliwy głos, dźwięk; odzywać się… …   Słownik języka polskiego